ନୀରବ ସାକ୍ଷୀ

ଗୁଡ଼ାଏ ବଗୁଲିଆ ପିଲା ପୁରୁଣା ସାଇକେଲ ଟାୟାର ଗାଁରେ ନୂଆ ନୂଆ ତିଆରି ହୋଇଥିବା ବିଜୁଳୀବତି ଖୁଣ୍ଟ ତଳେ ନିଅାଁ ଲଗାଉଥିଲେ । ମୁଁ ଦେଖିଲି ବିଜୁଳିବତି ଖୁଣ୍ଟି ତଳେ ଘୂର୍ଣ୍ଣିବାତ୍ୟା ଭଳି ଛୋଟ ଛୋଟ ପତଙ୍ଗ ଉଡିବୁଲୁଛନ୍ତି । ମୁଁ ପିଲାଙ୍କୁ ପଚାରିଲି ପିଲମାନେ ତୁମେ ଟାୟାର କାହିଁକି ଜାଳୁଛ? ସେମାନେ କହିଲେ, ବିଜୁଳିବତି ନଥିବା ସମୟରେ ବିଜୁଳିବତି ଖୁଣ୍ଟି ତଳେ ଉଡି ବୁଲୁଥିବା କୀଟପତଙ୍ଗ ଗୁଡ଼ିକ ଗଛ ଓ ବୁଦାମୂଳେ ଲୁଚି ରହିଥିଲେ । ଏବେ ଏବେ ଆମ ଘରକୁ ଆଲୁଅ ଆସିଥିବାରୁ ସେ ଆଲୁଅକୁ ଦେଖି କୀଟପତଙ୍ଗ ଗୁଡ଼ିକ ଘରେ ପଶୁଛନ୍ତି । ସେମାନେ ମତେ ବୁଝାଇ କହିଲେ, ଦୀପାବଳୀ ପୂର୍ବରୁ ଓ ଦୀପାବଳୀ ଦିନ ଏହି କୀଟପତଙ୍ଗ ଗୁଡ଼ାକୁ ନଷ୍ଟ କରିବାକୁ ପଡ଼େ ନଚେତ ଏଗୁଡ଼ାକ ଘରେ ଘରେ ପଶିଯିବେ ଓ ଘରେ ଲାଇଟ ଲିଭାଇବା ପରେ ଖଟରେ ଚଢ଼ି ଆମ କାନରେ ପଶିବେ ।
ଏହି ସମୟରେ ଗୋଟେ ବଗୁଲିଆ ପିଲା ଟାୟାର ଉପରେ କିରୋସିନ ଢ଼ାଳି ଦିଆସିଲିରେ ଅଗ୍ନି ସଂଯୋଗ କଲା । ଟାୟାର ଗୁଡ଼ିକ ହୁତହୁତ ହୋଇ ଜଳି ଉଠିଲେ । ଭାବିଥିଲି ଷଡ଼ କୀଟପତଙ୍ଗ ଗୁଡ଼ିକ ନିଅାଁକୁ ଦେଖି ଡରି ଅନ୍ୟ ବିଜୁଳି ଖୁଣ୍ଟି ନିକଟକୁ ଚାଲିଯିବେ କିନ୍ତୁ ଏ କ'ଣ? ଘୂର୍ଣ୍ଣିବାତ୍ୟା ଭଳି ବୁଲୁଥିବା କୀଟପତଙ୍ଗ ଗୁଡ଼ିକ ବିଜୁଳିବତି ଆଲୁଅ ପାଖରୁ ତଳମୁହାଁ ହୋଇ, ଅଗ୍ନିରେ ନିଜକୁ ନିକ୍ଷେପ କରି ଶେଷ କରିଦେଉଥାନ୍ତି । ସେହିଦିନ ମୁଁ ବୁଝି ପାରିଥିଲି, ଶିକ୍ଷକ ଆମକୁ କାହିଁକି କହନ୍ତି "ଭଲ କାମ କର, ଭଲ ଦେଖ ଓ ଭଲ କୁହ' । ଅନିରୁଦ୍ଧ ସାର, ପାଠ ପଢ଼ାଉଥିଲାବେଳେ କହୁଥିଲେ "ଯେପରି ଦୃଷ୍ଟି, ସେପରି ସୃଷ୍ଟି' । ସେ କହୁଥିଲେ କର୍ମର ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଥାଏ । କେତେକ କର୍ମର ଫଳ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ମିଳିଯାଇଥାଏ ଓ କେତେକ କର୍ମର ଫଳ ଡେରିରେ ମିଳିଥାଏ । ଆମେ କରିଥିବା ଖରାପ କର୍ମ, ଯାହା ସମାଜ ଦ୍ୱାରା ବା ଆଇନ ଦ୍ୱାରା ଅନୁମୋଦିତ ନୁହେଁ, ଭୁଲିଯାଇ ପାରୁ କିନ୍ତୁ ସମୟ ଭୁଲେ ନାହିଁ । ତାହାର ଫଳ ଆମକୁ ଦିନେ ନା ଦିନେ ଭୋଗ କରିବାକୁ ପଡ଼େ । କାରଣ ବିଜ୍ଞାନ କୁହେ ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମରେ ସମାନ ଓ ବିପରୀତ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ହୋଇଥାଏ । ମୁଁ ସେ ଦିନ ଅନିରୁଦ୍ଧ ସାରଙ୍କୁ ପଚାରିଥିଲି, "ସାର! ଆପଣତ କହୁଥିଲେ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଆତ୍ମା ବିଦ୍ୟମାନ, ସେ ହିଁ ଆମ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ମାନଙ୍କୁ ଚଳାଉଛନ୍ତି । ଯଥା ଆଖି ମାଧ୍ୟମରେ ସେ ଦେଖନ୍ତି, କାନ ମାଧ୍ୟମରେ ସେ ଶୁଣନ୍ତି, ପାଟି ମାଧ୍ୟମରେ ସେ ସ୍ୱର ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତି ଓ ଖାଦ୍ୟ ଖାଆନ୍ତି । ନାକ ମାଧ୍ୟମରେ ସେ ଘ୍ରାଣ କରିଥାନ୍ତି ଓ ଚର୍ମ ମାଧ୍ୟମରେ ସ୍ପର୍ଶନ ଦ୍ୱାରା ସବୁ ଅନୁଭବ କରିପାରିଥାନ୍ତି । ସେ ଦିନ ଟାୟାର ଜାଳୁଥିବା ମୋର ଗୋଟିଏ ବଗୁଲିଆ ବନ୍ଧୁ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଚାରିଥିଲା ସାର! ଆମେ କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ଦ୍ୱାରା ଦୁଷ୍ଟାମୀ କାମ କରୁଥିବାବେଳେ ଆମ ଭିତରେ ଥିବା ଭଗବାନ ବା ଆତ୍ମା କ'ଣ କରୁଥାନ୍ତି?
ଏହାର ଉତ୍ତର ରଖି ଅନିରୁଦ୍ଧ ସାର କହିଥିଲେ, "ଆତ୍ମା ଏକ ଶାଶ୍ୱତ ସତ୍ତା ।' ଆମର ଖରାପ କର୍ମର ସେ ହେଉଛନ୍ତି ନୀରବଦ୍ରଷ୍ଟା । ସେଥି ନିମନ୍ତେ ଆମେ କିପରି ଖରାପ କାମ କରିବା ନାହିଁ ଓ ମନ ମଧ୍ୟରେ ଗର୍ବ ଆଣିବା ନାହିଁ, ଭଗବାନ ଆମକୁ ବୁଦ୍ଧିପରି ଏକ ପବିତ୍ର ଜିନିଷ ଶରୀର ମଧ୍ୟରେ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ଦେଇଛନ୍ତି । ଡାକ୍ତର ସିନା ବଡ଼ପଣ ଦେଖାଇ କୁହେ ଆପଣ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନ୍ତୁ ନାହିଁ ମୁଁ ରୋଗୀକୁ ଭଲ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି । ସେହି ସମୟରେ ନୀରବଦ୍ରଷ୍ଟା ହସୁଥାନ୍ତି କାରଣ ସେ ଜାଣିଥାନ୍ତି ଏ ରୋଗୀର ରକ୍ଷାକର୍ତ୍ତା ମୁଁ । କିନ୍ତୁ ଡାକ୍ତର ବାହାସ୍ପୋଟ ମାରି କହୁଛି ମୁଁ ରୋଗୀକୁ ବଞ୍ଚାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି । ସରକାର ଖାଦ୍ୟ ଦେଇ ଲୋକଙ୍କର ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଦୂର କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି । କିନ୍ତୁ ପ୍ରକୃତ ରକ୍ଷାକର୍ତ୍ତା ଓ ଦାତା ହେଉଛନ୍ତି ଭଗବାନ । ସେ ଦିନର ବଗୁଲିଆ ପିଲାଙ୍କର ଟାୟାର ଜଳା ମୋ ଭିତରେ ଭୟ ସଂଚାର କଲା । କୀଟ ପତଙ୍ଗ ମାନଙ୍କର ଏକ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଦୃଷ୍ଟିଶକ୍ତି ଅଛି । ତାହା ସେମାନଙ୍କୁ ଅଗ୍ନିରେ ନିକ୍ଷେପ କରୁଛି । ମତେ କିନ୍ତୁ ପାଞ୍ଚୋଟି କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ଦେଇଛନ୍ତି । ଯଦି ମୁଁ ମୋର ବୁଦ୍ଧି ଓ ବିବେକ ଦ୍ୱାରା ଏଗୁଡ଼ିକର ସଠିକ ବ୍ୟବହାର ନକରେ, ମୋର ଶରୀର ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡିତ ହୋଇଯିବାର ସମ୍ଭାବନା ରହିଛି । ତେଣୁ ଭଗବାନଙ୍କ ପାଖରେ ଜୋଡ଼ହସ୍ତରେ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲି ମୋର ଇନ୍ଦ୍ରିୟଗୁଡ଼ିକ ଭଲ କର୍ମରେ ନିୟୋଜିତ ହେଉ ।
ଅନୀତା ପଟ୍ଟନାୟକ,ମୋ : ୯୬୯୨୯୮୦୦୨୬