ପ୍ରବୃତ୍ତିର ବିଚାର

ଆଜ୍ଞା ନମସ୍କାର,
ଛୋଟ କଥାର ବଡ ବିଚାର ‘ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ  ।' ‘ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ'ର ଆଜିର ଅଧ୍ୟାୟରେ ଆମେ ଅନୁଶୀଳନ ଓ ଅନୁଭବ କରିବା ପ୍ରବୃତ୍ତିକୁ ନେଇ କିଛି କଥା  । ଆଜିର କଥାକୁ ଆପଣ ଗ୍ରହଣ କରିବେ, ବିଚାରିବେ ବୋଲି ଆଶା  ।
ସଂସାରରେ ସବୁ ମଣିଷ ପ୍ରବୃତ୍ତି ଦ୍ୱାରା ପରିଚାଳିତ  । ମଣିଷର ପ୍ରବୃତ୍ତି ଭିତରୁ ଚାରୋଟି ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରବୃତ୍ତି ହେଲା-ଆହାର, ନିଦ୍ରା, ମୈଥୁନ, ଭୟ  ।
ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଭଳି ମଣିଷ ମଧ୍ୟ ନିଜ ଭୋକକୁ ମେଣ୍ଟାଇବା କ୍ଷେତ୍ରରେ କାହାକୁ କ୍ଷମା କରିପାରେନି  । ଥକିଗଲେ ବିଶ୍ରାମ ନେବା କ୍ଷେତ୍ରରେ ସେ କେବେ ହେଲେ ଅପେକ୍ଷା କରେ ନାହିଁ  । ନିଜର ଜୀବନକୁ ବଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ସବୁବେଳେ ଚେଷ୍ଟା କରେ ଏବଂ ନିଜର ଜୀବନ ପ୍ରତି ଭୟ ରହିବ  । ନିଜର ଯୌନ କାମନା ଚରିତାର୍ଥ କରିବା ପାଇଁ ସବୁବେଳେ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିବ  । ଏହି ଚାରି ପ୍ରବୃତ୍ତି ସବୁ ମଣିଷଙ୍କ ଭିତରେ ରହିଛି  । ତେଣୁ ମନୁଷ୍ୟ କୌଣସି ଗୁଣରେ ଗୋଟିଏ ଇତରପ୍ରାଣୀ ଠାରୁ ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅଧିକ ନୁହେଁ  । ତେବେ ସାମାଜିକ ଜୀବନରେ ପ୍ରବୃତ୍ତିକୁ ଲଗାମ୍ ଛଡା କରି ନଦେଇ ନିଜ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଭିତରେ ମଣିଷ ରଖେ  । ହେଲେ ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମନୁଷ୍ୟର ଆଉ ଏକ ପ୍ରବୃତ୍ତି ହେଲା ନିଜର ଦୋଷତ୍ରୁଟିକୁ ସବୁବେଳେ ଲୁଚେଇ, ଅନ୍ୟର ଦୋଷତ୍ରୁଟିକୁ ଦେଖାଇବା  । ନିଜେ କରିଥିବା ଭୁଲ୍ଗୁଡିକୁ, ଭୁଲ୍ ବୋଲି ସହଜେ କେହି କେବେ ସ୍ୱୀକାର କରନ୍ତି ନାହିଁ  । ମଣିଷ ସବୁବେଳେ ଅନ୍ୟର ଭୁଲ୍କୁ ଦେଖାଏ  । ନିଜର ଯେତେ ଭୁଲ୍ ରହିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେଗୁଡିକୁ ମାନିବାକୁ କେବେ ହେଲେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନଥାଏ  । ସବୁବେଳେ ଅନ୍ୟକୁ ଦୋଷ ଦେବା, ଅନ୍ୟର ଭୁଲ୍ ଦେଖେଇବା, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଠାରୁ ନିଜକୁ ଅଧିକ କରି ଦେଖେଇ ହେବା, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ନୁ୍ୟନ କରିବା ମନୁଷ୍ୟର ଏକ ପ୍ରବୃତ୍ତି  ।
ସାମାଜିକ ଜୀବନରେ ଯେତିକି ସଂଘର୍ଷ ଏବଂ ଅପ୍ରୀତିକର ଘଟଣା ଘଟେ ସେଥିମଧ୍ୟରୁ ସର୍ବାଧିକ କେବଳ ଏହି ପ୍ରବୃତ୍ତି ଯୋଗୁଁ ଘଟିଥାଏ  । ଟିକିଏ ଆଗରୁ କହୁଥିଲି, ମଣିଷ ନିଜ ଭୁଲ୍କୁ ମାନିବା ପାଇଁ କେବେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନଥାଏ  । ବିଚାର ବ୍ୟବସ୍ଥା ଏବଂ ଦଣ୍ଡ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଏହି ପ୍ରବୃତ୍ତିରୁ ସୃଷ୍ଟି  । ଭୁଲ୍ କରିଥିବା ଲୋକ ଯଦି ନିଜ ଭୁଲ୍କୁ ସ୍ୱୀକାର କରିଯାଏ ତା'ହେଲେ ହୁଏତ ବିଚାର ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଚାପ ଅନେକ ଗୁଣରେ କମିିଯିବ  । କିନ୍ତୁ ନିଜ ଭୁଲ୍କୁ ମାନିବା କେହି ବି ଚାହାନ୍ତି ନାହିଁ  । ଏହି ପ୍ରବୃତ୍ତିଗତ କାରଣ ପାଇଁ ବିଚାର ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ମାମଲା ଗୁଡିକ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ଗଡିଚାଲେ  । ଏହା ବ୍ୟକ୍ତିର ସାମାଜିକ ଜୀବନ ଭିତରେ ସବୁବେଳେ ସୀମିତ ନଥାଏ  । 

ପଢିଥିବା ହେତୁ ଆପଣଙ୍କ ନିକଟରେ  । ଆସନ୍ତୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଆମେ ‘ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ' ମାଧ୍ୟମରେ ଜୀବନର କେତେ କଥା ବାବଦରେ ଜାଣିବା  । ନମସ୍କାର ।