ଏକ ଆଦର୍ଶ ସମାଜରେ ମହିଳାଙ୍କ ସ୍ଥିତି

ଡକ୍ଟର ଲକ୍ଷ୍ମଣ ସାହୁ  : ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀରେ ବିଜ୍ଞାନ ଓ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟାର ଶକ୍ତି ହେତୁ ମାନବ ସମାଜ ତଥା ସଭ୍ୟତାର ଅଦୃଶ୍ୟ ଅଗ୍ରଗତି ଘଟିଛି  । ଆମେ ସେହି ପ୍ରଗତି ଓ ସମୃଦ୍ଧିର ପଦକ୍ଷେପରେ ସୁଖ ଓ ଆରାମରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଏକ ଆଧୁନିକ ଦୁନିଆ ଆଡକୁ ଗତି କରୁଛେ  । ବିଜ୍ଞାନର ଆଶୀର୍ବାଦ ଆଲୋକ ସହିତ ଏହି ଆଧୁନିକ ଦୁନିଆରେ ଝିଅମାନେ କିପରି ଅଛନ୍ତି ? ଆମର ମା, ପନôୀ, ଭଉଣୀ, ଝିଅମାନେ କିପରି ଅଛନ୍ତି ? ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନରେ କେତେ ସମୃଦ୍ଧିର ଆଲୋକ ପ୍ରବେଶ କରିଛି ? କେତେ ଅନ୍ଧକାର ଅତିକ୍ରମ କରିଛି ? ସେମାନଙ୍କ କାନ୍ଦିବା ବନ୍ଦ କେତେ କରିଛେ ? ଯୋଗ୍ୟ ଅଧିକାର, ସମ୍ମାନ ପାଇଛନ୍ତି କି ? ଗୃହ ମଧ୍ୟରେ ବନ୍ଦୀ ମହିଳାମାନଙ୍କର କେତେ ସ୍ୱାଧୀନତା ଅଛି ? ପରିବାର, ସାମାଜିକ, ଅର୍ଥନୈତିକ ସୁରକ୍ଷା ପାଇଛନ୍ତି କି ? ଏହିପରି ଅସୁମାରୀ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠିଥାଏ ଯାହା ଆମ ତଥାକଥିତ ପ୍ରଗତି ପତାକାରେ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀଟିଏ ଆଙ୍କିଦିଏ  । ଏଭଳି ପ୍ରଶ୍ନ ମଧ୍ୟ ଉଠିବା ସ୍ୱାଭାବିକ  । ସତ କହିବାକୁ ଗଲେ, ମହିଳାସମାଜଟି ସେହି ପ୍ରଗତିରୁ ବେଶି କିଛି ପାଇଲେ ନାହିଁ  । କ୍ରମାଗତ ଭାବରେ ପିତୃକୈନ୍ଦ୍ରିକ ସମାଜ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଓ ପରମ୍ପରା ଅଧୀନରେ ମହିଳାମାନେ ଚୂର୍ଣ୍ଣ ହେଉଛନ୍ତି  । ମହିଳାମାନେ ଘରେ, ବାହାରେ, ରାସ୍ତାରେ, କାର୍ଯ୍ୟରେ, ଗ୍ରାମରେ କିମ୍ବା ସହରରେ ସବୁଆଡେ ବଞ୍ଚନା, ନିର୍ଯାତନା ତଥା ଅତ୍ୟାଚାରର ଶିକାର ହେଉଛନ୍ତି  । ଆଜି ବି ମହିଳାମାନେ ସଭ୍ୟତାର ଏତେ ଗର୍ବର ଆବରଣରେ ମଧ୍ୟ କାନ୍ଦନ୍ତି  ।
ପୁରୁଷ ଓ  ମହିଳା ଉଭୟଙ୍କ ମିଶ୍ରଣରେ ସୃଷ୍ଟି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଛି  । ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିରେ, ପୁରୁଷ ଓ ସ୍ତ୍ରୀ ପରସ୍ପରର ଅବିଚ୍ଛେଦ୍ୟ ଅଙ୍ଗ  । ଯେପରି ଜଣେ ପୁରୁଷଙ୍କ ବିନା ନାରୀର ଜୀବନ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ , ସେହିପରି ଜଣେ ମହିଳାଙ୍କ ବିନା ପୁରୁଷର ଜୀବନ ମଧ୍ୟ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ  । ମାନବ ଜାତି ଚଳପ୍ରଚଳ କରିବାରେ ଉଭୟଙ୍କର ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ରହିଛି  । ସେମାନଙ୍କର ଜୀବନ ଧାରଣ, ପାଳିବା ଓ ଗଠନରେ ମହିଳାମାନଙ୍କର ଅବଦାନ ଅତୁଳନୀୟ  । ମହିଳାମାନେ ଜୀବନର ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ତଥା ସଭ୍ୟତା ଯେପରିକି ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ରାଜନୀତି, ରାଜ୍ୟ ପରିଚାଳନା, ଅର୍ଥନୀତି, ପରିବାର, ଶିଶୁ ଓ ପରିବାର ପରିଚାଳନାରେ ମଧ୍ୟ ପୁରୁଷଙ୍କ ସହ ହାତ ମିଳାଇ ପାରିବେ  । ବିଶ୍ୱ ସଭ୍ୟତାର ମୂଳଦୁଆରେ ମହିଳାମାନେ ମଧ୍ୟ ସହଯୋଗ କରିଛନ୍ତି  । ତେଣୁ ସେମାନେ ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ସହିତ ସମାନ ଦକ୍ଷତା ସହିତ କାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରିବେ  ।
 ଦୁନିଆର ସମସ୍ତ ମହାନ ସୃଷ୍ଟି ଓ କଲ୍ୟାଣ କାର୍ଯ୍ୟରେ ମହିଳାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟ ଯଥେଷ୍ଟ ଅବଦାନ ରହିଛି  । ତେଣୁ ସେମାନେ ଜଣେ ପୁରୁଷ ଭଳି ସମାନ ସମ୍ମାନ ଓ ଅଧିକାରର ଯୋଗ୍ୟ ଅଟନ୍ତି  । କିନ୍ତୁ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟବଶତଃ ପିତୃକୈନ୍ଦ୍ରିକ ସମାଜ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ଶାରୀରିକ ତଥା ଦୁର୍ବଳ, ଅପାରଗ ବୋଲି ଭାବି ନେଇ ସେମାନଙ୍କ ସମସ୍ତ ଶକ୍ତି ଓ ଉସôାହକୁ ଦମନ କରନ୍ତି ଓ ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ଦଳିତମାନଙ୍କ ପରି ନିର୍ଯାତିତ ହୁଅନ୍ତି  । ସମାଜ ଓ ଧର୍ମ ପାଇଁ, ସେମାନଙ୍କୁ ସର୍ବସାଧାରଣଙ୍କ ଆଖିରୁ ଲୁଚାଇ ରଖନ୍ତି  । ନିରକ୍ଷରତା, ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ, ସାମାଜିକ ତଥା ଧାର୍ମିକ କୁସଂସ୍କାର ମହିଳାଙ୍କ ପ୍ରଗତିରେ ବିପକ୍ଷରେ ଛିଡା ହୋଇଛି  । ମହିଳାମାନେ ଉଚ୍ଚÿଶିକ୍ଷାରୁ ବଞ୍ଚିତ ହୋଇଛନ୍ତି  । ତାଙ୍କୁ ଆତ୍ମ ସମ୍ମାନ ବିନା ବଞ୍ଚିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ  ।
 ସଦାକାଳେ ମହିଳାମାନେ ସ୍ନେହୀ ଅଟନ୍ତି  । ତାଙ୍କର ଅପାର ପ୍ରେମ, ସ୍ନେହ, କରୁଣା ଦ୍ୱାରା ପିଲାମାନେ ପୋଷଣ ହୁଆନ୍ତି  । ସେମାନଙ୍କର ଦୟା,ସେବା ଓ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଭାବ ଅତୁଳନୀୟ । ସେମାନେ ନିଜ ସନ୍ତାନଙ୍କ ପାଇଁ ସବୁକିଛି ବଳିଦାନ ଦେଇ ପାରିବେ  । ସେମାନେ ଏକ ପରିବାର ଗଠନ କରନ୍ତି  ।  ସେମାନେ ହେଉଛନ୍ତି ଗୃହଲକ୍ଷ୍ମୀ  । ଦୁନିଆ ମହିଳାଙ୍କ ବିନା ବନ୍ଧ୍ୟା ହୋଇଥାନ୍ତା  । ଜୀବନର ପ୍ରବାହ ଶୁଖି ଯାଇ ଏ ଧରା ଏକ ଶୂନ୍ୟ ମରୁଭୂମି ହୋଇଥାନ୍ତା  । ଆଜି ମଧ୍ୟ ଦେଶ ତଥା ବିଦେଶରେ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ବଞ୍ଚିତା, ଲୁଣ୍ଠିତ, ଦଳିତ ଓ ନିର୍ଯାତନା ହେବାକୁ ପଡୁଛି  ।  ଏଥିପାଇଁ କିଏ ଉତ୍ତରଦାୟୀ ? ନିଃସନେ୍ଦହ ପିତୃପୁରୁଷ ବନାମ ପୁରୁଷ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ସାମାଜିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଦାୟୀ  । ମହିଳାମାନେ ପୁରୁଷଙ୍କ ଲୋଭ, ଆତ୍ମପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଓ ଆକ୍ରୋଶର ଶିକାର ହୁଅନ୍ତି  । ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ ମହିଳାମାନେ କେବଳ ସତେ ଯେମିତି ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ପଣ୍ୟ ଦ୍ରବ୍ୟ   । ଏକ୍ଷେତ୍ରରେ ପୁରୁଷର ଗ୍ରାହକ ଉପଭୋକ୍ତା ମାନସିକତା ବର୍ତ୍ତମାନର ମହିଳାଙ୍କ ଉପରେ ହେଉଥିବା ଅତ୍ୟାଚାରର ମୂଳଦୁଆ  ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ଟଙ୍କା ପାଇଁ କନ୍ୟାହତ୍ୟା ଏକ ନିତିଦିନିଆ ଘଟଣା ପାଲଟିଛି  । ଶିକ୍ଷିତ ଓ ଅଶିକ୍ଷିତ ମଧ୍ୟରେ କୌଣସି ପାର୍ଥକ୍ୟ ନାହିଁ  । ପ୍ରତିଦିନ ଅନେକ ଝିଅର ବାପା ଯୌତୁକ ଦେବାକୁ ସକ୍ଷମ ନହୋଇ ଜୀବନ ହାରନ୍ତି  । ଅନେକ ମହିଳା ପାରିବାରିକ ହିଂସା, ନିର୍ଯାତନାର ଶିକାର ହେଉଛନ୍ତି  । ପ୍ରତିଦିନ ବିବାହିତ ବର ନିଜେ କନ୍ୟାକୁ ଜାଳିବା, ହତ୍ୟା କରି ରସିରେ ଟାଙ୍ଗିବା ଘଟଣା କୌଣସି ନା କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ଘଟୁଛି  ।  ଏପରିକି କନ୍ୟା ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ମହିଳାମାନେ ନିର୍ଯାତନାର ଶିକାର ହେଉଛନ୍ତି  । ପରିବାରରେ ପୁଅମାନେ ମୂଲ୍ୟବାନ ହୋଇଥିବାବେଳେ ଝିଅମାନେ ଅବହେଳିତ  । ନାବାଳିକାମାନେ ନିଜର ଇଛା ବିରୁଦ୍ଧରେ ବିବାହ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୁଅନ୍ତି  । ଯଦି ସେମାନେ ଚାହାଁନ୍ତି ନାହିଁ, ସେମାନଙ୍କୁ ନିର୍ଯାତନା ଦିଆଯାଏ  । ମହିଳାମାନେ କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ଘରେ ବାହାରେ, ରାସ୍ତାରେ, କର୍ମ କ୍ଷେତ୍ରରେ , ଯେ କୌଣସି  କାର୍ଯ୍ୟାଳୟରେ ସୁରକ୍ଷିତ ନୁହଁନ୍ତି  । ମହିଳାମାନେ ସର୍ବତ୍ର ଭେଦଭାବ, ବଞ୍ଚିନା ଓ ଅତ୍ୟାଚାରର ଶିକାର ହେଉଛନ୍ତି  । ସହରରେ କାର୍ଯ୍ୟରତ ଝିଅମାନେ ମଧ୍ୟ କର୍ମକ୍ଷେତ୍ରରେ ଯୌନ ଉତ୍ପୀଡ଼ନ, ନିର୍ଯାତନା, ବଳାକôାରର ଶିକାର ହେଉଛନ୍ତି  ।
ଆଜି ମଧ୍ୟ ମହିଳାଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା ଗୁରୁତର ଭାବେ ବିପଦରେ ରହିଛି  । ଦିନକୁ ଦିନ ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ନିର୍ଯାତନା ବହୁ ପରିମାଣରେ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି  । ମହିଳାମାନେ ବିକୃତ ପୁରୁଷମାନଙ୍କର ଲୋଭରେ ଶିକାର ହୁଅନ୍ତି  । ପରିସଂଖ୍ୟାନ ଦର୍ଶାଏ ଯେ ଆମ ଦେଶରେ ପ୍ରତି ମିନିଟରେ ୨୨ ଜଣ ମହିଳା ନିର୍ଯାତିତ ହେଉଛନ୍ତି  । ଏହା ଏକ ବଡ ଚିନ୍ତାର ବିଷୟ  । ଆମ ଚାରିପାଖରେ ଘଟୁଥିବା ଘୃଣ୍ୟ ଘଟଣାର ସ୍ରୋତ ମହିଳାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଯେତିକି ଲଜ୍ଜାଜନକ, ପୁରୁଷଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସେତିକି ଚିନ୍ତାର ବିଷୟ  । ନିକଟରେ କୋଲକାତାର ଆର.ଜି କର ହସ୍ପିଟାଲରେ ଜଣେ ମହିଳା ଡାକ୍ତରଙ୍କ ବଳାକôାର ଓ ହତ୍ୟାକୁ ନେଇ ସମଗ୍ର ରାଜ୍ୟ ଓ ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ଉତ୍ତେଜନା ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିଲା  । ପ୍ରକୃତ ଅପରାଧୀଙ୍କୁ କଠୋର ଦଣ୍ଡ ଦାବି କରିବାକୁ ନାଗରିକ ସମାଜ ଦାବି କରୁଛି  । ନିକଟ ଅତୀତରେ ଘଟିଥିବା ହାଇଦ୍ରାବାଦ, ହାଥ୍ରାସ୍, ଉନ୍ନାଓର ଲେଶମହର୍ଷଣକାରୀ ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଜନସ୍ମୃତିରେ ଉଜ୍ଜୀବିତ ଅଛି ।  କେତେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ , ନାଗରିକ ସମାଜ ଗର୍ଜନ କରୁଛନ୍ତି, ରାସ୍ତାକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଆସି ଅପରାଧୀଙ୍କ ପାଇଁ କଠୋର ଦଣ୍ଡ ଦାବି କରୁଛନ୍ତି  । ଏହା ସତ୍ତ୍ୱେ ପ୍ରତିଦିନ ମହିଳାଙ୍କୁ ବଳାକôାର ଓ ନିର୍ଯାତିତ ହେଉଛନ୍ତି  । ସବୁଘଟଣା ମଧ୍ୟ  ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ଆସୁନାହିଁ  ।
ପ୍ରକୃତ କଥା ହେଉଛି ଦୀର୍ଘ ଦିନ ଧରି ଚାଲିଥିବା ପ୍ରକ୍ରିୟା, ନିଷ୍କ୍ରିୟତା, ଓ ପୋଲିସ- ପ୍ରଶାସନର ଉଦାସୀନତା ହେତୁ ଯୌନ ହିଂସା ବଢୁଛି ଓ ଅଭିଯୁକ୍ତଙ୍କୁ ଉପଯୁକ୍ତ ଦଣ୍ଡ ମିଳୁନାହିଁ  । ଫଳସ୍ୱରୂପ ଯୌନ ଅପରାଧର ଧାରା ଓ ପରିମାଣ ହ୍ରାସ ପରିବର୍ତ୍ତେ କ୍ରମାଗତ ଭାବେ ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି  । ୨୦୧୨ରେ ଦିଲ୍ଲୀର ନିର୍ଭୟା ଘଟଣା ବିଷୟରେ ଆମେ ଜାଣୁ  । ସେଠାରେ ନ୍ୟାୟ ପାଇଁ ସମଗ୍ର ଦେଶ ଚିକôାର କରୁଥିଲା  । ଅନେକ ଜଟିଳତା ଏବଂ ଉତ୍ତେଜନା ପରେ ବଳାକôାରୀମାନଙ୍କୁ ଫାଶୀ ଦିଆଯାଇଥିଲା  । ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି, ପ୍ରତିଦିନ ମହିଳା-ନିର୍ଯାତନା, ବଳାକôାର ଓ ହତ୍ୟା ଘଟଣା ଘଟୁଛି  ।  ତେବେ ଦେଶର ପୋଲିସ-ପ୍ରଶାସନ, ନ୍ୟାୟିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା, ସରକାର କ’ଣ କରୁଛନ୍ତି ? ମହିଳା ପୀଡିତାମାନେ ନ୍ୟାୟ ପାଆନ୍ତି ନାହିଁ କାହିଁକି ? ବର୍ଷର ଏକ ବିଶେଷ ଦିନ ଅର୍ଥାତ୍ ମହିଳା ଦିବସ ପାଳନ କରିଦେବା ଯଥେଷ୍ଟ ନୁହେଁ । କୌଣସି ସିଦ୍ଧାନ୍ତ କିମ୍ବା କେବଳ ଆଇନ ଦ୍ୱାରା ମହିଳାଙ୍କ ଅଧିକାର ସୁରକ୍ଷିତ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ  । ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେ ଆମର ମାନସିକତା ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିପାରିବୁ ନାହିଁ, ମହିଳାଙ୍କ ଅଧିକାର ଓ ସ୍ୱାଧୀନତାର ସ୍ଲୋଗାନଗୁଡିକ ମିଥ୍ୟା, ହାସ୍ୟାସ୍ପଦ ମନେହୁଏ  । ପୁରୁଷପ୍ରଧାନ ସମାଜର ମାନସିକତାରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆବଶ୍ୟକ  ।  ମହିଳାମାନେ ସମ୍ମାନର ପାତ୍ର  । ଅନ୍ୟ ପଟେ ମହିଳାମାନେ ଏହି ଅନୁଭବ ଓ ଧାରଣାରୁ ବାହାରକୁ ଆସିବା ଆବଶ୍ୟକ ଯେ ସେମାନେ ଦୁର୍ବଳ କି ଅର୍ଥହୀନ ଅଦରକାରୀ ନୁହଁନ୍ତି  । ତାଙ୍କୁ ନିଜକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିବାକୁ ପଡିବ ଯେ ସେ ପୁରୁଷଙ୍କ ସହ ସମାନ ପଦକ୍ଷେପରେ ଆଗକୁ ବଢି ପାରିବେ  । ହୃଦୟରୁ ଝିଅମାନେ ନିଜକୁ ପୁରୁଷଙ୍କ ସମାନ ଭାବିବା ଉଚିତ୍ ଓ ଆଗକୁ ବଢିବା ଉଚିତ୍  । ମହିଳାମାନେ ରୂପରେ ନୁହେଁ, ବରଂ ଗୁଣରେ ବଢିବା ଉଚିତ୍  । ତାଙ୍କୁ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସର ଆଲୋକ, ଗୁଣର ଉକôର୍ଷ ସହିତ ବିଶ୍ୱକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିବାକୁ ଦିଅ  । ମହିଳାମାନଙ୍କୁ କେବଳ ଭଲ ପାଇବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ, ବରଂ ସେମାନଙ୍କୁ ମାନବ ଭାବରେ ଯୋଗ୍ୟ ସମ୍ମାନ ପ୍ରଦାନ କରାଯିବା ଉଚିତ୍  । ଏକ ଆଦର୍ଶ ସମାଜ ପୁରୁଷ ଓ ମହିଳାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପାରସ୍ପରିକ ସହମତିରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇପାରିବ...!!!.
ତାରା ନିଳୟ , ପ୍ଳଟ: ୮୫୪/ଏ , ଚାଚରା ଶବର ସାହି,
ମୁକୁନ୍ଦ ପ୍ରସାଦ, ଖୋର୍ଦ୍ଧା: ୫୫ , ସଂପର୍କ ୯୦୪୦୧୫୧୪୭୫