ଶାନ୍ତି-ଅଶାନ୍ତିର ଜୀବନ
Rasmita Behera
ଆଜ୍ଞା ନମସ୍କାର,
ଛୋଟ କଥାର ବଡ ବିଚାର ‘ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ' 'ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ'ର ଆଜିର ଅଧ୍ୟାୟରେ ଆମେ ଅନୁଶୀଳନ ଓ ଅନୁଭବ କରିବା ଶାନ୍ତି-ଅଶାନ୍ତିର ଜୀବନ ବାବଦରେ କିଛି କଥା । ଆଜିର କଥାକୁ ଆପଣ ଗ୍ରହଣ କରିବେ, ବିଚାରିବେ ବୋଲି ଆଶା ।
ଜୀବନର ପ୍ରାୟ ପରିସ୍ଥିତିରେ ନିଜ ଅଶାନ୍ତିର କାରଣ ଆମେ ନିଜେ ଓ ନିଜ ମନ, ଆଉ କେହି ନୁହଁ । ହେଲେ ଆମେ ସେତକ ବୁଝିପାରିନଥାଉ । ନିଜ ଭିତରେ ହିଁ ଶାନ୍ତି ଅଛି । ନିଜ ମନ ତଳେ, ନିଜ ହୃଦୟରେ ଅଛି । ବାହ୍ୟ ଆବରଣ ଯାହା ସହାୟକ ମାତ୍ର । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ଯାହାକୁ ବି ପଚାର ସମସ୍ତେ କହୁଛନ୍ତି ଅଶାନ୍ତିରେ ଅଛନ୍ତି । ବହୁବର୍ଷ ତଳେ ଆମେ ଜେଜେ, ଅଜାମାନେ ??ର୍ ଶାନ୍ତିରେ ଥିଲେ ବୋଲି କହୁଥିଲେ । ସେ ସମୟ ଏବଂ ଏ ସମୟ ତୁଳନା କଲେ ଆକାଶ-ପାତାଳ ପାର୍ଥକ୍ୟ । ଆମ ଜେଜେବାପାଙ୍କ ସମୟରେ ଗୋଡରେ ଚପଲ ନଥିଲା । ରାସ୍ତାରେ ମୋରମ କି ଗେଟି ନଥିଲା । ଗାଡ ନଥିଲା କି ଉଡାଜାହାଜ ବି ନଥିଲା । ତଥାପି ସେମାନେ ଶାନ୍ତିରେ ଥିଲେ ବୋଲି କହୁଥିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମ ପାଖରେ ଯେତିକି ଦରକାର ଆବଶ୍ୟକତା ଠାରୁ ଶହେ ଗୁଣା ଅଧିକ ଅଛି । ରୋଜଗାର ବି ବଞ୍ଚିଛି । ଗାଡିଘୋଡା ଅଛି, ରୋଜଗାର ଅଛି, ହାଟ ବଜାରରେ ଚାହିଁବା ମାତ୍ରକେ ଜିନିଷ ଅଛି । ତଥାପି ଶାନ୍ତି ନାହିଁ । ତାହା ହେଲେ ଏ ଅଶାନ୍ତିର ମୂଳ କଣ ?
ଶାନ୍ତି ଓ ଅଶାନ୍ତି-ଏ ଦୁଇଟି ଯାକ ଆପେକ୍ଷିକ ଶବ୍ଦ । ଆମେ ଆମ ପାଇଁ ଯାହାକୁ ଅଶାନ୍ତି କହୁଛୁ ହୁଏତ ଆଉ କାହା ପାଇଁ ତାହା ଆବଶ୍ୟକତା ହୋଇପାରେ । ଯାହାକି ଶାନ୍ତି ଆଣିଦେବ । ତେଣୁ ଜଣଙ୍କ ପାଇଁ ଯଦି ଅଶାନ୍ତି ଆଉ ଜଣଙ୍କ ପାଇଁ ତାହା ଶାନ୍ତି । କହିବାକୁ ଗଲେ ଆମେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏଭଳି ଏକ ସମୟରେ ଅଛୁ ଯେ ଆମର ଇଚ୍ଛାର ସୀମା ନାହିଁ । ଗୋଟିଏ ଇଚ୍ଛା ପୂରଣ ହେଲେ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଇଛା ଆପଣାଛାଏଁ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି । ତେଣୁ ଶାନ୍ତି ଆସିବ କେଉଁଠୁ? ମଣିଷ ଯେତେ କମ୍ରେ ଚଳିବ ତାହା ନିକଟକୁ ସେତେ ଅଧିକ ଶାନ୍ତି ଆସିବ । ଏଇଥିପାଇଁ ବୁଦ୍ଧ କହିଥିଲେ "କାମନାର ବିନାଶ ହିଁ ଦୁଃଖର ବିନାଶ ।" ଅର୍ଥାତ୍ ସର୍ବନିମ୍ନ ଆବଶ୍ୟକତା ହିଁ ଶାନ୍ତିର ଜୀବନ ।
ପଢିଥିବା ହେତୁ ଆପଣଙ୍କ ନିକଟରେ କୃତଜ୍ଞ । ଆସନ୍ତୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଆମେ
