ଜୀବନଯାତ୍ରା

ଆଜ୍ଞା ନମସ୍କାର,
ଛୋଟ କଥାର ବଡ଼ ବିଚାର 'ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ  ।' 'ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ'ର ଆଜିର ଅଧ୍ୟାୟରେ ଆମେ ଅନୁଶୀଳନ ଓ ଅନୁଭବ କରିବା ଜୀବନଯାତ୍ରାକୁ ନେଇ କିଛି କଥା କ୍ଷ ଆଜିର କଥାକୁ ଆପଣ ଗ୍ରହଣ କରିବେ, ବିଚାରିବେ ବୋଲି ଆଶା  ।
କୋଟିଏ ଜନ୍ମ ହେଲା ପରେ, ସେ ବଡ଼ ହେବା ପାଇଁ ସେ ସଂଘର୍ଷ କରେ  । ବଡ଼ ହେବା ପରେ କଟେ ଫୁଟିବା ପାଇଁ ସଂଘର୍ଷ କରେ  । ଫୁଟି ସାରିବା ପରେ ଫଳଟିଏର ହେବା ଲାଗି ସଂଘର୍ଷ କରେ  । ଫଳଟିଏ ହୋଇସାରିବା ପାଇଁ ପୁଣି ପରିପକ୍ୱ ହେବା ପାଇଁ ସଂଘର୍ଷ କରେ  । ତା'ପରେ ଶେଷ ସଂଘର୍ଷ ହେଲା, ଫଳ ଭିତରୁ ମଞ୍ଜିଟିଏ ବାହାରି ଗଜା ହେଇ ଗଛ ହେବା ପାଇଁ ସଂଘର୍ଷ  ।
ବୁଝିଲେ ଲାଗେ, ଏଇଠି ଫୁଲଟିଏର ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ସୋପାନ ହଉଚି ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ଦୁଃଖର ଅନ୍ତ  । କ ଫୁଲ ହେବା ପାଇଁ ସଂଘର୍ଷ କରେ  । ଏଇ ସଂଘର୍ଷଟି ହଉଚି ଦୁଃଖ ୟ ଫୁଲ ଫୁଟିଗଲା ପରେ ଆନନ୍ଦିତ ହୁଏ  । ଏ ଆନନ୍ଦ କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ  । ତା'ପରେ ପୁଣି ଆଗକୁ ଯିବା ପାଇଁ ସଂଘର୍ଷ କରେ  । ତାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ହେଲା ଫଳ  । ଫଳ ନ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୁଃଖ  । ଫଳ ହୋଇଗଲା ପରେ ସୁଖ  । ପୁଣି ଫଳ ଭିତରୁ ମଞ୍ଜି ବାହାରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରେ  । ସିଏ ପୁଣି ଆଉ ଗୋଟେ ନୂଆ ଦୁଃଖ  । ଫଳ ଭିତରୁ ମଞ୍ଜି ବାହାରିଯିବା ପରେ ପୁଣି ଗଛଟିଏ ହବା ପାଇଁ ସଂଘର୍ଷ  । ଅତଏବ ସଂଘର୍ଷର ଅନ୍ତ ନାହିଁ । ।
ଠିକ୍ ଫୁଲଟିଏ ଭଳି ମଣିଷର ଜୀବନଯାତ୍ରା  । ଏଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ପାଇଁ ଯୋଉଟା ସୁଖ, ପର ମୁହୂର୍ତ୍ତ ପାଇଁ ସେଇଟା ହିଁ ଦୁଃଖ  ।
ଆଉ ଗୋଟେ ପ୍ରକାରେ ବୁଝିଲେ ଲାଗେ, ଦୁଃଖ ଆଉ ସୁଖ ହଉଚି ବାଉଁଶ ଗଛର ଗଣ୍ଠି ପରି  । ଗୋଟେ ଗଣ୍ଠି ତଳକୁ ଗଲେ ତା' ଉପରୁ ନୂଆ ଗଣ୍ଠିଟିଏ ବାହାରିବ  । ଠିକ୍ ସେମିତି ଗୋଟିଏ ଦୁଃଖ ପଛେଇ ଗଲେ କ୍ଷଣିକ ସୁଖ ନେଇ ପୁଣି ନୂଆ ଦୁଃଖଟିଏ ଜନ୍ମ ନିଏ  ।
ଆଜ୍ଞା, ବାସ୍ତବରେ ଜୀବନ ହଉଚି ସୁଖ ଖୋଜିବା ପାଇଁ ଦୁଃଖର ଏକ ଜୟଯାତ୍ରା  । ଜୀବନଟା ଏଇମିତି ଲମ୍ବା ବାଉଁଶର ଗଣ୍ଠିର ସମାରୋହ  । ବାଉଁଶର ପ୍ରତ୍ୟେକଟା ଗଣ୍ଠି, ତା ପାଇଁ ଦିନେ ଦୁଃଖ ଥିଲା  । କିନ୍ତୁ ସେଇ ଦୁଃଖ ପୁଣି ସୁଖର କାରଣ  । ବଡ଼ ହୋଇଯିବା ପରେ ପ୍ରତ୍ୟେକଟା ଗଣ୍ଠି ତା' ଜୀବନର ଗୋଟେ ଗୋଟେ ପାହାଚ ପରି  । ଆଉ ସମୁଦାୟ ବାଉଁଶଟା ହେଉଛି ଜୀବନର ପଥ  । ସୁଖ ଆଉ ଦୁଃଖ, ବାଉଁଶର ଗଣ୍ଠି ଭଳି ଜୀବନର ସୋପାନ  । ସୁଖ ଆଉ ଦୁଃଖର ଅନ୍ତ ନଥାଏ  । ଉଭୟ ଜୀବନର ଏକ ସାମୟିକ ଅବସ୍ଥା ମାତ୍ର  ।
ପଢିଥିବା ହେତୁ ଆପଣଂକ ନିକଟରେ କୃତଜ୍ଞ କ୍ଷ ଆସନ୍ତୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଆମେ 'ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ' ମାଧ୍ୟମରେ ଜୀବନର କେତେ କଥା ବାବଦରେ ଜାଣିବା  । ନମସ୍କାର  ।