ଚାପଗ୍ରସ୍ତ ଜୀବନର ପରିଣତି

ଆଜ୍ଞା ନମସ୍କାର,
ଛୋଟ କଥାର ବଡ ବିଚାର ‘ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ  ।' 'ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ'ର ଆଜିର ଅଧ୍ୟାୟରେ ଆମେ ଅନୁଶୀଳନ ଓ ଅନୁଭବ ଚାପଗ୍ରସ୍ତ ଜୀବନର ପରିଣତି ବାବଦରେ କିଛି କଥା  । ଆଜିର କଥାକୁ ଆପଣ ଗ୍ରହଣ କରିବେ, ବିଚାରିବେ ବୋଲି ଆଶା  ।
ଜୀବନରେ ସବୁଠାରୁ ବଡ କଥା ହେଉଛି ନିଜକୁ ଖୁସିରେ ରଖିବା  । ଖୁସିରେ ରହିବାକୁ କିଏ ବା ଚାହେଁନି ? ଜୀବନରେ ଆମେ ଯାହା ବି କରୁଛେ ସେସବୁର ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟ ହଉଚି ଖୁସି ଟିକିଏ ପାଇବା, ଆନନ୍ଦ ପାଇବା  ।
କିନ୍ତୁ ଖୁସି ଆଜି ଅନେକଙ୍କ ପାଇଁ ସ୍ୱପ୍ନ ପାଲଟିଯାଇଛି  । ଆମ ମୁହଁରେ ହସ ଟିକିଏ ନାହିଁ, ସୁଖ ନାହିଁ  । ଆମେ ଯେଉଁ ହସ ହସୁଛେ ସେତକ ବି ଖାଦ ମିଶା  । ବାଧ୍ୟବାଧକତାରେ ହସିବାକୁ ପଡୁଛି ବୋଲି ହସୁଛେ  । ଅନେକ ସମୟରେ ଇଚ୍ଛା ନଥାଇ ହସୁଛେ  । କହିବାକୁ ଗଲେ ଆଜି ଆମ ଜୀବନରୁ ଖୁସି ବୋଲି ଚିଜଟା ଉଭେଇ ଯାଇଛି, କୁଆଡେ ହଜିଯାଇଛି, ଯେତେ ଦରାଣ୍ଡିଲେ ବି ମିଳୁନାହିଁ  ।
ଆଜ୍ଞା, ଖୁୁସି କେଉଁଠି ଖୋଜିଲେ ମିଳେ ନାହିଁ  । ଖୁସି ତ କିଣା ଜିନିଷ ନାଇଁ ଯେ କୋଉଠୁ କିଣି ଦେଇ ଆମେ ଧରି ପଳେଇ ଆସିବା  । ଖୁସି ହେଉଛି ଅନ୍ତରର ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି  । ଖୁସି ଯଦି ଅନ୍ତରରେ ନଥିବ ତେବେ ତାହା ବାହାରକୁ ଉକୁଟିବ କିମିତି  ଏଥିପାଇଁ ଖୁସି ବାଣ୍ଟିବାକୁ ପଡିଥାଏ  । ଅନ୍ୟକୁ ଖୁସି ଦେଇପାରିଲେ ସେଇଥିରୁ ମିଳିଥାଏ ପରମ ତୃପ୍ତି  । ଏହି ତୃପ୍ତି ହିଁ ଜୀବନରେ ଭରିଦିଏ ଅଫୁରନ୍ତ ଆନନ୍ଦ  । ତୃପ୍ତି ହିଁ ଖୁସିର କାରଣ । ତୃପ୍ତି ଥିଲେ ଜୀବନ ଜୀବନ୍ତ ହୋଇ ଉଠେ  । କିନ୍ତୁ ତୃପ୍ତି ଥିଲେ ସିନା !
ଯନ୍ତ୍ର ଦୁନିଆ ଭିତରେ ଆମେ ପ୍ରାୟତଃ ଚାପଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛେ  । ଆମ ଧାଇଁବାର ଅନ୍ତ ନାହିଁ  କି ଆମ ଚାପର ଶେଷ ନାହିଁ  । ଆମେ ନକଲି ହସ ହସୁଛେ, ‘ଓଃ...ବେଶ୍ ଖୁସିରେ ଅଛୁ’ ବୋଲି ଦେଖେଇ ହଉଛେ  । କିନ୍ତୁ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତୁ ବାସ୍ତବତା ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭିନ୍ନ  । ଚାପଗ୍ରସ୍ତ ମଣିଷକୁ ଆଜି ହସେଇବା ପାଇଁ ମାଳ ମାଳ ଟିଭି ସୋ, ହସ କ୍ଲବ୍?, ଆହୁରି କେତେ କଣ ? ଏସବୁ କ୍ଷଣକର ଖୁସି  । ଆଉଥରେ ରାତି ପାହିଲେ ଯୋଉଟାକୁ ସେଇଟା  । ସେଇ କାମ, ସେଇ ଜଞ୍ଜାଳ, ସେଇ ଚିନ୍ତା, ସେଇ ମୂଷା ଦଉଡ  । ଯାହାର ଶେଷ ପରିଣତି ବୁଝିଲା ବେଳକୁ ମଣିଷ ହାତରେ ଆଉ କିଛି ନଥାଏ  । ଏକଥା ସତ କି ମିଛ ଆପଣ ନିଜେ ନିରୋଳାରେ ବସିକି ଟିକେ ଭାବନ୍ତୁ  । 
ଆମର ଗତି କୁଆଡେ ? ଉଭୟ ଜାଣତରେ ଏବଂ ଅଜାଣତରେ ଆମେ ଜୀଇଁ ଥାଉ ଥାଉ ଦରମରା ଅବସ୍ଥାରେ ହିଁ ବଞ୍ଚିଛେ, କଲବଲ ହେଇକି ଜୀଇଁଛେ  । ତୁଣ୍ଡରେ ନ କହିଲେ ମଧ୍ୟ ମନକୁ ଏକଥା ପଚାରି ଶୁଣନ୍ତୁ  । ଅନ୍ତରର ଡାକ ଆମକୁ ନିହାତି ସତ କହିବ ବୋଲି ଦୃଢ ବିଶ୍ୱାସ  ।
ପଢିଥିବା ହେତୁ ଆପଣଙ୍କ ନିକଟରେ କୃତଜ୍ଞ  । ଆସନ୍ତୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଆମେ ‘ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ' ମାଧ୍ୟମରେ ଜୀବନର କେତେ କଥା ବାବଦରେ ଜାଣିବା  । ନମସ୍କାର  ।