ଦୋଳପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଓ ସଦ୍ଭାବନାର ପର୍ବ ହୋଲି

ଡକ୍ଟର ଲକ୍ଷ୍ମଣ ସାହୁ  : ହୋଲି ପର୍ବ ହେଉଛି ରଙ୍ଗର ପର୍ବ  । ଭାରତରେ ଏହି ରଙ୍ଗ ଏକ ବୈଦିକ ପବିତ୍ର ପର୍ବର ମାନ୍ୟତା ପାଇଛି  । ପ୍ରାଚୀନ କାଳରୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଋତୁରେ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ପର୍ବ ପାଳନ କରିବାର ପରମ୍ପରା ରହିଆସିଛି  । କିନ୍ତୁ ଋତୁରାଜ ବସନ୍ତ ଋତୁରେ ପର୍ବପର୍ବାଣିର କ୍ଲାଇମାକ୍ସ ଦେଖାଯାଏ  । ଭାରତୀୟ ପଞ୍ଜୀକୃତ ତାରିଖ ଅନୁଯାୟୀ ହୋଲି ପର୍ବକୁ ବର୍ଷର ଶେଷ ପର୍ବ କୁହାଯାଏ  । ଏହି ପର୍ବ ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ଫାଲଗୁନ୍ ମାସର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଦିନର ବଡ ପର୍ବ  ।
ବିଶେଷ କରି ହୋଲିରେ ନୂଆ, ଶସ୍ୟ ଫସଲ ଯଥା ଧାନ , ଚଣା , ଗହମ ନୂତନ ଖାଦ୍ୟ ଏହି ଋତୁରେ ଅମଳ ହୁଏ  । ଏହି ସମୟର ଗ୍ରାମବାସୀ ଆଶାତୀତ ଫସଲ ଅମଳକରି ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ ହୋଇଥାନ୍ତି  । ବସନ୍ତର ଆଗମନରେ କୋଇଲିର କୁହୁକୁହୁ ତାନରେ କୃଷକ ହୃଦୟରେ ଅପୂର୍ବ ଶିହରଣ ଖେଳିଯାଏ  । ସେମାନଙ୍କର ଅଧା ପାଚିଲା ଶସ୍ୟକୁ ସଂସ୍କୃତରେ ‘ହୋଲାକ୍' ଓ ହିନ୍ଦୀରେ ‘ହୋଲା' କୁହାଯାଏ  । ହୋଲି ନୂତନ ଉତ୍ତମ ଋତୁର ଏକ ମହୋସôବ  । ଚୈତ୍ର ମାସର ବସନ୍ତ ଋତୁର ପ୍ରଥମ ଦିନରୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ  । ବସନ୍ତ ଆସିବା ସମୟରେ ଈଶ୍ୱରୀୟ ଅମୃତ ଭାବ ଅନୁଭବ କରିବା ସ୍ୱାଭାବିକ  । ପୋଷାକ ପରିଧାନକୁ ସୂତା ଓ ରେଶମ ଦ୍ୱାରା ବଦଳାଯାଏ  । ଥଣ୍ଡା କାରଣରୁ ବାହାରକୁ ଯିବାକୁ ଦ୍ୱିଧା କରୁଥିବା ଲୋକମାନେ ବର୍ତ୍ତମାନ ବିନା ଦ୍ୱିଧାରେ ବୁଲିବା ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତି  । ପରିବେଶର ନୂତନ ସୁଗନ୍ଧ ସହିତ ସମଗ୍ର ପରିବେଶ ସୁଗନ୍ଧିତ ହୋଇ ଉଠେ  । ବଣ ପାହାଡ଼ର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବୃକ୍ଷରୁ ପୁରୁଣା ପତ୍ର ଝଡି ପଡ଼େ ଓ ନୂତନ କଅଁଳ ସବୁଜ ପତ୍ରରେ ପରିବେଶ ସବୁଜିମାରେ ହସିଉଠେ  । ଏହି କାରଣରୁ ସମଗ୍ର ପରିବେଶ ଖୁବ୍ ଆକର୍ଷଣୀୟ ହୋଇଯାଏ  । ସମାଜରେ ସୁସ୍ଥ ଜୀବନ ଯାପନ ପାଇଁ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ୈନନ୍ଦିନ କାର୍ଯ୍ୟରେ ହାସ୍ୟରସ, ମଜା ଓ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସର କ୍ଷୁଦ୍ର ମୁହୂର୍ତ୍ତର ଆବଶ୍ୟକ ରହିଛି  । ତେଣୁ ମୁନି ଋଷି ସାଧୁ ସନ୍ୟାସୀମାନେ ବଣ କାନ୍ତରେ କରୁଥିବା ଯଜ୍ଞକୁ ଅଜୟ ଅକ୍ଷୟ ବୋଲି ଘୋଷଣା କରିଥିଲେ  ।  ଯଜୁର୍ବେଦରେ କୁହାଯାଇଛି ସେ ସମୟରେ ରାଜ ଉଆସରେ ମହାରାଣୀମାନେ ବସନ୍ତ ଋତୁର ମହକ ମଧୁରତା ଦ୍ୱାରା ଆନନ୍ଦରେ ଭାବବିହ୍ୱଳ ହୋଇ ମଧୁ ମାସରୁ ନୂତନ ବର୍ଷ ଆରମ୍ଭ ବୋଲି ଭଗବାନଙ୍କ ନିକଟରେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିଥିଲେ  ।
 ବର୍ତ୍ତମାନର ହୋଲି କିମ୍ବା ବସନ୍ତ ମହୋସôବର  ରୂପ ହଜାର ହଜାର ବର୍ଷ ପୁରୁଣା  । ପ୍ରାଚୀନ ଭାରତର ପୂର୍ବ ଭାଗରେ ହୋଲି ଖେଳ ଉଦ୍ୟାନରେ ପ୍ରଚଳିତ ଥିଲା  । ଅନ୍ୟ ଅର୍ଥରେ ହୋଲି ପର୍ବର ଏକ ଅଂଶ ଥିଲା  । ହୋଲି ପର୍ବ ଫାଲଗୁନ୍ ଶୁକ୍ଲ ଅଷ୍ଟାମୀ ଠାରୁ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆଠ ଦିନ ଧରି ପାଳନ କରାଯାଇଥିଲା  । ହୋଲି ଉସôବ ନେଇ ଅନେକ ତଥ୍ୟ ପୁରାଣରେ ରହିଛି  । ଗୋଟିଏ ପଟେ ରାଧା-କୃଷ୍ଣ ପ୍ରେମ ଗାଥାର ଭବ୍ୟ ଉତ୍ତାଳ ଉତ୍ତରଣ ଓ ଅନ୍ୟ ପକ୍ଷରେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପୌରାଣିକ ଆଖ୍ୟାନର ଗୁନ୍ଥନ  । ରଙ୍ଗର ରଙ୍ଗୀନ ଖେଳ ଓ ହୋଲିକା ଦହନର ଅଗ୍ନି ଔଜ୍ଜଲ୍ୟ ଏ ଉଭୟ ଦୁଷ୍ଟ ଶକ୍ତି ଉପରେ ଶୁଭଙ୍କର ପ୍ରତୀକର ବିଜୟକୁ ଏହି ପର୍ବ ସହିତ ସମ୍ମିଳିତ କରି ରଖିଛି  । ଶ୍ରୀରାଧା - ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ପ୍ରେମପ୍ରଣୟର ଲୀଳା, ଦୋଳ ଓ ରଙ୍ଗର ଖେଳ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟଯେଉଁ ସବୁ ଆଖ୍ୟାନ ଉପାଖ୍ୟାନ ଏହି ଦୋଳ-ହୋଲି ଯୁଗ୍ମପର୍ବ ଦିବସ ସହିତ ସଂପୃକ୍ତ  । ପୁଣି କେତେକଙ୍କ ମତରେ ପ୍ରବଳ ପରାକ୍ରମୀ ରାକ୍ଷସ ମେର୍ଦ୍ଧାସୁରର ମୃତୁ୍ୟର ଭଗବାନ କାରଣ ହୋଇ ପୃଥିବୀରୁ ପାପର ମାତ୍ରା ହ୍ରାସ କରିଥିବା ଯୋଗୁଁ ହୋଲି ପର୍ବ ଆୟୋଜିତ ହୋଇଥିଲା  ।
ଅନ୍ୟ ପକ୍ଷରେ ନବ ବସନ୍ତ, କୋକିଳର କୁହୁତାନ,ବୃକ୍ଷରେ ନବ ମୁକୁଳ, ମୃଦୁମନ୍ଦ ଶୀତଳ ସମୀରଣ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ପକ୍ଷରେ ସତୀଙ୍କର ଅକାଳମୃତୁ୍ୟ ପରେ ରୁଦ୍ର ମହାତପସ୍ୱୀ ମହାଦେବ ଶିବ ରୂପରେ ଧ୍ୟାନମଗ୍ନ ଥିବା  ସମୟରେ  ଦେବ ଗଣ ତାରକାସୁରର ଅତ୍ୟାଚାରରେ ଭୀତ, ସଂତ୍ରପ୍ତ ହୋଇ ମହାଯୋଗୀ ଶିବଙ୍କର ଧ୍ୟାନ ଭାଙ୍ଗି ମଦନଙ୍କ ପଞ୍ଚଶରରେ ତାଙ୍କୁ ଆକ୍ରାନ୍ତ କରାଗଲେ ମହାଦେବ ଶିବ ପାର୍ବତୀଙ୍କ ସହିତ ମିଳିତ ହେଲେ କାର୍ତ୍ତିକେୟଙ୍କର ଜନ୍ମ ସମ୍ଭବ ବୋଲି ଇଛା କରୁଥିଲେ  । ଯାହା ଫଳରେ କାମଦେବତା ମଦନ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ କରି ପଞ୍ଚବାଣ ନିକ୍ଷେପ କଲେ  । ଯାହା ଫଳରେ ଉନ୍ମୁକ୍ତ ହେଲା ଶିବଙ୍କର ମୁଦ୍ରିତ ଚକ୍ଷୁ  । କପାଳରେ ଜଳି ଉଠିଲା ତୃତୀୟ ଚକ୍ଷୁ  । କାମଦେବତା ମଦନ ନିମିଷକରେ ଭସ୍ମୀଭୂତ ହେବାରୁ ଉଚ୍ଚÿସ୍ୱରରେ ବିଳାପ କରି ରତିଦେବୀ ଆବିର୍ଭାବ ହେଲେ  । ନିଜର ସ୍ୱ-ଦେହ ଜ୍ୱଳନରେ ମଦନ କିନ୍ତୁ ସେଦିନ ଦେବତାଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ମହାଦେବଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ଏକ ଇପ୍ସିତ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସାଧନ କରିଦେଇ ଗଲେ  । କେହି କେହି କହନ୍ତି , ହୋଲିର ଦିବ୍ୟ ଦହନ କ୍ରିୟା ଏହି ଅନଙ୍ଗଙ୍କୁ ଅଗ୍ନିରେ ଦାହ କରିବାର ଏକ ପ୍ରତିଛବି  । ତେଣୁ ନଡ଼ା ଗଦାକରି ଅଇଘରା/ ଅଗିରା ଦୋଳ ପୂର୍ଣ୍ଣିମୀ ରାତିରେ ବା ହୋଲି ଉସôବରେ ଯେଉଁ ଅଗ୍ନି ଜ୍ୱଳନର ପରମ୍ପରା ଅଛି, ତାହା ଭକ୍ତ ପ୍ରହ୍ଲାଦଙ୍କ ପୌରାଣିକ ଉପାଖ୍ୟାନ ସହିତ ମଧ୍ୟ ସଂପୃକ୍ତ  ।  ହୋଲିକା ଏକ ରାକ୍ଷସୀ ଓ ତାହାର ଦହନ ରାଜା ହିରଣ୍ୟକଶିପୁର ନାସ୍ତିକତା ପ୍ରେରିତ ଦୁଷ୍ଟ ଶକ୍ତି ଉପରେ ଭକ୍ତ ଓ ଶିଶୁ ପ୍ରହ୍ଲାଦ ପ୍ରତି ଆଶୀର୍ବାଦ ପ୍ରଦାନ କରୁଥିବା ୈବୀଶକ୍ତିର ପ୍ରତୀକାତ୍ମକ ବିଜୟ ରୂପେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥାଏ  । ପୌରାଣିକ କଥାବସ୍ତୁ ଅନୁଯାୟୀ ହୋଲିକା ଥିଲା ହିରଣ୍ୟକଶିପୁର ଭଉଣୀ- ଯେ କି ଶିବଙ୍କ ଠାରୁ ବର ପ୍ରାପ୍ତ ହେଇଥିଲା ଯେ ସେ ଜଳରେ ବୁଡ଼ିବ ନାହିଁ କି ନିଆଁରେ ପୋଡ଼ିବ ନାହିଁ  । ନାସ୍ତିକତା ପ୍ରମତ୍ତ ହିରଣ୍ୟକଶିପୁକୁ ଭଗବାନ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ମାୟାରେ ଶିକ୍ଷା ଦେବାପାଇଁ ହୋଲିକା ରାକ୍ଷସୀକୁ ପୁତ୍ର ପ୍ରହ୍ଲାଦ ସହିତ ଅଗ୍ନିରେ ପ୍ରବିଷ୍ଟ କରାଇଥିଲା  । ସେଥିରେ ଶିଶୁ ପୁତ୍ରଟି ରକ୍ଷା ପାଇଯାଇଥିବା ବେଳେ ହୋଲିକା ଭସ୍ମୀଭୂତ ହୋଇଥିଲା  । ସେହି ଭଳି କେତେକ ଅଞ୍ଚଳରେ ମଥୁରାରୁ ପ୍ରେରିତ ଛଦ୍ମ ଖଳନାୟିକା ପୁତନାର ଗୋପପୁର ପ୍ରବେଶ ଓ ସ୍ତନ୍ୟପାନ କରାଇ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ଉଦ୍ୟମ କାହାଣୀକୁ ହୋଲି ଉସôବ ସହିତ ଯୋଡାଯାଇଥାଏ  । ପୁତନା ରାକ୍ଷସୀର ଅନ୍ତ ଓ ତାହାର ଅନ୍ତ୍ୟେଷ୍ଟିକୁ ଏହି ଅଗ୍ନି ପ୍ରଜ୍ୱଳନ ସହିତ ସଂପୃକ୍ତ  । ଯେତେବେଳେ ଅସୁରରାଜା କଂସ ଶୂନ୍ୟବାଣୀ ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଥିଲା ଯେ ତା’ର ପ୍ରକୃତ ହତ୍ୟାକାରୀ ଗୋପରେ ବଢୁଛି, ସେ ଚାହିଁଥିଲା ଗୋପପୁରର ସମସ୍ତ ଶିଶୁଙ୍କୁ  କୌଶଳରେ ହତ୍ୟା କରିଦେବ  । ସେଥିପାଇଁ ରାକ୍ଷସୀ ପୁତନାକୁ ପଠାଇଥିଲା  । ଗୋପପୁରକୁ ନିଜ ସ୍ତନରେ ହଳାହଳ ବିଷ ପୂର୍ଣ୍ଣକରି କ୍ଷୀର ରୂପେ ପାନ କରାଇ ସମସ୍ତ ଗୋପାଳ ଶିଶୁଙ୍କ ଜୀବନ ହରଣ କରିବା ପାଇଁ  । କୃଷ୍ଣ ପୁତନାର ସ୍ତନ୍ୟପାନ କରିବାର ଛଳନା କରି ଛଳନାମୟୀ ସୁନ୍ଦରୀର ପଞ୍ଚପ୍ରାଣା ଶୋଷଣ କରିଥିଲେ  । ଦିବ୍ୟ ସୁନ୍ଦରୀ ରୂପ ଧାରଣ କରିଥିବା ପୁତନା ତା’ର ଅସଲ ରୂପ ପ୍ରକାଶ କରି ମୃତୁ୍ୟବରଣ କରିଥିଲା  । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସନ୍ଥମାନଙ୍କୁ ପାଳନ କରିବା ପାଇଁ ଦୁଷ୍ଟ ନିବାରଣ କରିଥିବା ଯୋଗୁଁ ହୋଲି ବା ଦୋଳଉସôବ ପାଳିତ ହୁଏ ବୋଲି ମତ ରହିଛି  ।
ଏହା ସତ୍ତ୍ୱେ ଶ୍ରୀମଦ ଭାଗବତର ଗୋପଲୀଳାର ଅନ୍ୟ କେତେକ କଂସ ପ୍ରେରିତ ଅସୁର, ଅସୁରିଣୀଙ୍କ ନିଧନ ସହିତ ମଧ୍ୟ ଏହି ଦୋଳଉସôବକୁ ସଂପୃକ୍ତ କରାଯାଇଥାଏ  । କିନ୍ତୁ ଗୋପଲୀଳାର ସର୍ବୋକ୍ତୃଷ୍ଟ ଆଖ୍ୟାନ ରାଧାକୃଷ୍ଣ ଯୁଗଳ ମିଳନର ଏକ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଦୃଶ୍ୟ ଦୋଳିରେ ରାଧାକୃଷ୍ଣ ବା ଝୁଲଣରେ ଯୁଗଳ ମୂର୍ତ୍ତି ଏହି ପର୍ବର ପ୍ରଧାନ ଉପାସ୍ୟ ବୋଲି ଦର୍ଶାଯାଇଛି  । ହୋଲିର ପର୍ବ ହେଉଛି ପାରସ୍ପରିକ ସୌହାର୍ଦ୍ୟ ଓ ଭାଇଚାରାର ପ୍ରତୀକ  । କାରଣ ଆମର ସଂସ୍କୃତି ହେଉଛି ଆର୍ଯ୍ୟ ସଂସ୍କୃତି , ଯାହା ବସୁଧୈବ କୁଟୁମ୍ବକମ୍ ଆତ୍ମା ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ କରେ  । ରଙ୍ଗ ଆମ ଜୀବନରେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ସଂଯୁକ୍ତ  । ଧର୍ମରେ ରଙ୍ଗର ଉପସ୍ଥିତି ମଧ୍ୟ ଏକ ବିଶେଷ ଉଦେ୍ଦଶ୍ୟ  । ପୂଜାପାଠ ସ୍ଥାନରେ ରଙ୍ଗୋଲି ତିଆରି କରିବା ଚିତ୍ରକଳା ସହିତ ରଙ୍ଗର ମନୋବିଜ୍ଞାନ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରେ  । କୁକମ୍, କଦଳୀ, ଫଗୁ ଅବିର୍  ଓ ମେହେନ୍ଦି ପରି ପାଞ୍ଚଟି ରଙ୍ଗ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପୂଜାରେ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ  । ଧାର୍ମିକ ପତାକାର ରଙ୍ଗ, ତିଲକର ରଙ୍ଗ, ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ରଙ୍ଗ ମଧ୍ୟ ବିଶେଷ ରଖାଯାଏ  । ଯାହାଦ୍ୱାରା ଧାର୍ମିକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ସମୟରେ ଆମେ ସେହି ରଙ୍ଗ ଦ୍ୱାରା ଅନୁପ୍ରାଣିତ ହୋଇପାରିବା ଓ ସେହି ରଙ୍ଗର ଗୁଣଗୁଡ଼ିକ ଆମ ଭିତରେ ଆସିପାରେ  । ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ କିରଣରେ ସାତଟି ରଙ୍ଗ ଅଛି  । ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ପୁଅମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ରାତ୍ରି କିରଣ କୁହାଯାଏ - ସପ୍ତରଶ୍ମିର୍ଦ୍ଦମାଟମାଗି (ଜ୍ରିଗବେଡା ୪.୫୦.୪)  । ବେଦ ଅନୁଯାୟୀ ପୃଥିବୀରେ ଦେଖାଯାଉଥିବା ସମସ୍ତ ରଙ୍ଗ କେବଳ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ କିରଣ ଯୋଗୁଁ ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୁଏ  । ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ଅର୍ଥ ପ୍ରଦାନ କରିବାର ଏକ ଧାର୍ମିକ ପରମ୍ପରା ଅଛି ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଆମ ଶରୀର ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣରୁ ରଙ୍ଗର ଶକ୍ତି ପାଇଥାଏ  ।
ଏହାର ମୂଳ ରୂପରେ ହୋଲି ପର୍ବ ହେଉଛି ବସନ୍ତ ବିରତି ଓ ନୂତନ ଅମଳର ପର୍ବ  । ଦେବତାମାନଙ୍କୁ ନୂତନ ଖାଦ୍ୟ ଅର୍ପଣ କରିବାର ପରମ୍ପରା ପ୍ରାଚୀନ କାଳରୁ ଭାରତରେ ରହିଆସିଛି  । ଗୀତାରେ କୁହାଯାଇଛି ଯିଏ ଦେବତାଙ୍କୁ ଉସôର୍ଗ ଅର୍ପଣ ନକରି ଖାଏ, ସେ ଜଣେ ଚୋର  । ତେଣୁ ଯେତେବେଳେ ବି ନୂତନ କିଛି ଜନ୍ମ ହେଲା, ସେତେବେଳେ ବଳିଦାନ କରାଯାଇଥିଲା  । ଶ୍ରୁତାସୁତ୍ରରେ ଏହି ପୂଜକଙ୍କୁ ଅଗ୍ରୟନା ଦ୍ରଷ୍ଟୀ କୁହାଯାଏ । ମନୁ ଏହାକୁ ନାଭାଶାସୀଶତି ବୋଲି କହିଛନ୍ତି  । ପ୍ରାଚୀନ କାଳରୁ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହୋଲି ଭାରତରେ ଆନନ୍ଦର ପର୍ବ ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଇଆସୁଛି  । ସାମାଜିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଏହା ଏକ ପର୍ବ ଭାବରେ ପରିଗଣିତ ହୋଇଛି ଯାହା ସାଧାରଣ ଜନତାଙ୍କ ପ୍ରତିବନ୍ଧକକୁ ଭାଙ୍ଗେ  । କୃଷକମାନେ ଏହାକୁ ଅମଳ କରିବାର ଆନନ୍ଦ ଓ ସୁଖର ପର୍ବ ଭାବରେ ବିବେଚନା କରନ୍ତି ଓ ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତମାନେ ଏହାକୁ ମନ୍ଦ ଉପରେ ଭଲର ବିଜୟର ପର୍ବ ବୋଲି ବିବେଚନା କରନ୍ତି  । ହୋଲି ପର୍ବର ମୁଖ୍ୟ ବାର୍ତ୍ତା ହେଉଛି ମନ୍ଦ, ତିକ୍ତତା, ଦୟା ଓ ଦୁଃଖର ହୋଲି ପୋଡି ଦିଆଯିବା ଉଚିତ, ସେଗୁଡିକ ପୋଡି ଦିଆଯିବା ଉଚିତ  ପ୍ରେମ, ସୌହାର୍ଦ୍ୟ ଓ ନୈତିକତାର ରଙ୍ଗ ସମସ୍ତଙ୍କ ଉପରେ ବୋଳିବା ଉଚିତ୍  । ଏହା କୁହାଯାଇପାରେ ଯେ ହୋଲି ହେଉଛି ଜାତି, ବର୍ଣ୍ଣ , ଧର୍ମ , ସଂପ୍ରଦାୟ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱରେ ରହି ପାରସ୍ପରିକ ସମନ୍ୱୟ ଓ ଭାଇଚାରାର ପର୍ବ  । ହୋଲି ରଙ୍ଗରେ ପରସ୍ପରକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି ବନ୍ଧୁତା ରଖନ୍ତି  । ଦୋଳ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଓ ହୋଲି ମୁଖ୍ୟତଃ ଗୋପାଳ ଅଥାର୍ଥ  ସମାଜର ଲୋକମାନେ ଅତି ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସରେ ପାଳନ କରିଥାନ୍ତି ଦୋଳ ଉସôବରେ ଗୋପାଳ ଯୁବକମାନେ ବାଡି ଧରି ସାମରିକ କଳା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥାନ୍ତି ଏହାକୁ ଲଉଡି ଖେଳ କୁହାଯାଇ ଥାଏ  ।
ନିଷ୍କର୍ଷରେ ଏହା ମୁଖ୍ୟତଃ ଗ୍ରାମ ଗ୍ରାମ ମଧ୍ୟରେ, ଗୋଷ୍ଠୀ ଗୋଷ୍ଠୀ ମଧ୍ୟରେ, ବ୍ୟକ୍ତି ବ୍ୟକ୍ତି ମଧ୍ୟରେ ଏକ ସ୍ନେହ, ସଦ୍ଭାବ ଓ ପାରମ୍ପରିକ ଭାବର ଆଦାନ ପ୍ରଦାନର ପର୍ବ  । ଏହା ସହ ଋତୁରାଜ ବସନ୍ତକୁ ସ୍ୱାଗତ ଜଣାଇବା ପାଇଁ ଦୋଳଯାତ୍ରାର ଆୟୋଜନ ସହ ହୋଲିକୁ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଇଥାଏ...!!!
      ଅଧ୍ୟକ୍ଷ, ମହାନଦୀବିହାର ମହିଳା ସ୍ନାତକ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ , କଟକ -୪
      ଦୂରଭାଷ : ୯୦୪୦  ୧୫୧୪ ୭୫